Te zimozielone kwasolubne krzewinki są do siebie bardzo podobne, jednak kwitną w różnych terminach. Świetnie się dopełniają, więc warto sadzić je w duecie.
Wrzosy (Calluna) i wrzośce (Erica) są ze sobą blisko spokrewnione, wiecznie zielone i podobne wizualnie, ale pod wieloma względami znacznie się różnią.
.
Wrzosy
Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) rośnie pospolicie w polskich lasach, na wrzosowiskach i torfowiskach. Pod koniec sezonu pokrywa się setkami drobniutkich dzwoneczków, pełnych nektaru wabiącego pszczoły. W naturze kwitnie na lilioworóżowy, „wrzosowy” kolor, zgodnie z nazwą głównie we wrześniu. Odmiany to zupełnie inna bajka: osiągają od 10 do ponad 40 cm wysokości, rozwijają kwiaty w rozmaitych odcieniach różu, fioletu, czerwieni i bieli, w różnych terminach od sierpnia do listopadowych przymrozków. Ostatnio furorę robią odmiany pączkowe: ich kwiaty nie rozwijają się, lecz pozostają w pąkach. To zaleta, bo są trwalsze, nie osypują się i brązowieją dopiero po naprawdę silnych mrozach, więc roślina zachowuje urodę do grudnia, a czasem nawet do przedwiośnia. Zasłużoną popularność zdobywają również odmiany o barwnych listkach: żółtych, pomarańczowych, czerwonych i w różnych odcieniach zieleni. Niektóre z nich nie kwitną, m.in. odmiany z serii ‘Skyline’, za to ich liście oraz pędy są grube i kolorowe, a przez to bardzo dekoracyjne przez cały rok.
.
Wrzośce
Aby odróżnić wrzośce od wrzosów, wystarczy przyjrzeć im się z bliska. Kwiaty wrzośców są większe, beczułkowate i zebrane po kilka w zwisające grona, a listki igiełkowate, cienkie, ale wyraźnie dłuższe. W ogrodach na początku sezonu króluje niepodzielnie południowoeuropejski wrzosiec krwisty (Erica carnea). Zależnie od odmiany dorasta do 15-50 cm, kwitnie bardzo wcześnie, od lutego do kwietnia, we wszelkich odcieniach różu i bieli. Rzadziej uprawianą alternatywą jest rodzimy wrzosiec bagienny (Erica tetralix). Jest wyższy, osiąga do 50-60 cm wysokości, rozwija kwiaty przez całe lato, od końca czerwca do września. Mieszaniec obu gatunków, wrzosiec darlejski (Erica × darleyensis) kwitnie bardzo obficie i długo, od stycznia nawet do maja. Tworzy duże dzbanuszkowate kwiaty w tonacji bieli, różu aż po rubinową czerwień. Jego wysokość waha się w granicach 30-60 cm.
.
Zanim przejdziemy dalej, polecam Ci podręcznik mojego autorstwa “Jak przejść z ogrodem na TY?”.
To prawdziwa gratka nie tylko dla tych, którzy są dumnymi właścicielami ogrodów, działek czy domów, ale i tych, którzy dopiero myślą o ich zakupie lub budowie. W podręczniku odnajdziesz wszystkie odpowiedzi na najbardziej nurtujące Cię pytania, które będą Ci towarzyszyły od poszukiwań działki do urządzenia lub przebudowy ogrodu. To jedyne opracowanie, które jeszcze bardziej szczegółowo niż na blogu, w prosty, praktyczny i oparty na przykładach sposób, tłumaczy zawiłe sprawy geodezyjne, granic działek i problemów z tym związanych, niwelacji terenu i samodzielnego, kompleksowego zaprojektowania i wykonania ogrodu.
Jestem przekonany, że podręcznik pomoże Ci nie tylko rozwiązać szereg problemów, ale również może przyczynić się do oszczędności Twojego czasu, nerwów i pieniędzy.
.
Uprawa
Wymagania wrzosów i wrzośców odrobinę się różnią, mimo to jako sąsiedzi na rabacie dogadują się znakomicie. Najobficiej kwitną w pełnym słońcu, ale tolerują lekkie ocienienie.
Wrzosy potrzebują przepuszczalnej, kwaśnej gleby (pH 3,5-5,0). Preferują podłoża bogate w próchnicę, ale tolerują uboższe gleby, suszę, ponadto są w pełni mrozoodporne.
Wrzośce mogą rosnąć w podłożach o odczynie od kwaśnego po obojętny, przy czym ideałem byłoby pH 5,0-6,0. Gorzej od wrzosów znoszą suszę i mróz. Dotyczy to w szczególności wrzośca darlejskiego, który sprawdzi się głównie w najcieplejszych regionach kraju, w pozostałych łatwo przemarza.
Decydując się na posadzenie wrzosów i wrzośców obok siebie, co gorąco polecam, najlepiej wybrać słoneczne stanowisko, zaciszne i osłonięte od wiatru. Ogrodową glebę należy wymieszać z kwaśnym torfem oraz przekompostowaną korą sosnową, a jeśli jest ciężka i gliniasta, dodatkowo rozluźnić domieszką piasku. Po posadzeniu roślin warto przykryć podłoże warstwą ściółki z kory, która pomoże dłużej utrzymać stałą wilgotność. W uprawie obu rodzajów krzewinek kluczowe jest coroczne cięcie. Wrzosy i wrzośce bagienne przycina się w marcu, natomiast wrzośce krwiste i darlejskie późną wiosną, tuż po kwitnieniu. Technika jest ta sama niezależnie od gatunku i odmiany krzewinki: należy skrócić wszystkie pędy tuż poniżej miejsca kwitnienia, tak aby nie naruszyć zdrewniałej części pędu, ponadto wyciąć wszystkie suche i martwe gałązki.
.
Aranżacje
Zarówno wrzosy, jak i wrzośce kwitną w nietypowych, ale skrajnie różnych terminach – jesienią i na przedwiośniu, gdy kwiatów w ogrodzie jest jak na lekarstwo. Najoczywistszym rozwiązaniem jest stworzenia wrzosowiska z różnych odmian wrzosów i wrzośców. To świetny sposób na zadarnienie słonecznej skarpy.
Ze względu na niewielką wysokość, gęsty pokrój i całoroczną atrakcyjność doskonale nadają się na obrzeża ścieżek, obwódki rabat
i jako kwitnące wypełnienie pustych miejsc na rabatach z iglaków i roślin kwasolubnych, takich jak azalie, pieris, skimia, kiścień, kalmia, borówki i żurawina. To cenny element kompozycji w pojemnikach: wrzosy warto łączyć w doniczkach np. z astrami, złocieniami, golterią czy pernecją.
Wrzoścom służy także towarzystwo wczesnowiosennych kwiatów bulwiastych i cebulowych oraz miniaturowych iglaków.
